Περίληψη
Σύμφωνα με τον ομιλητή, η Κίνα χρησιμοποιεί ένα πλήθος ακαδημαϊκών και εξωακαδημαϊκών διανοουμένων και συγγραφέων, προκειμένου να κατασκευάσει έναν ιδεολογικό λόγο που θα νομιμοποιεί ηθικά και πολιτικά το ολοκληρωτικό καθεστώς της. Ένα μέρος του πολυσχιδούς αυτού ιδεολογικού λόγου συνίσταται στην εργαλειακή, αποσπασματική και καιροσκοπική χρήση κειμένων της φιλοσοφικής και ιστοριογραφικής αρχαιοελληνικής γραμματείας, στη διαστρέβλωση ιστορικών δεδομένων, καθώς και στην αμφισβήτηση αυτονόητων παραδοχών σχετικά με τον κλασικό πολιτισμό. Επίσης, ο ομιλητής επισημαίνει ότι κατά τον 20ό αιώνα, παρατηρείται μια τάση ορισμένων Ευρωπαίων διανοουμένων οι οποίοι, μολονότι διαβιούν σε φιλελεύθερες και δημοκρατικές πολιτείες, όχι απλώς εθελοτυφλούν μπροστά στις φρικαλεότητες των ολοκληρωτικών καθεστώτων αλλά και σαγηνεύονται από αυτά. Συνάγεται, λοιπόν, το συμπέρασμα ότι οι μελετητές της φιλοσοφίας οφείλουν να προβληματίζονται εάν είναι επιθυμητές οι συνεργασίες με κρατικούς κινεζικούς φορείς και ποια θα είναι η μορφή αυτών των συνεργασιών.